Dimensies - Hoofdstuk 44


1-25-1o Het vlakke heelal

Hierbij is de uitdijende kracht even groot als de zwaartekracht en zet het heelal net vlug 
genoeg uit om samentrekking te voorkomen. Het heelal zal dan in theorie ooit stoppen met 
uitdijen, maar oneindig ver in de toekomst. In de grafiek van de uitdijing als functie van de 
tijd zien we dan een horizontale asymptoot.

Maar de dichtheid van het heelal kan ook worden beïnvloed door externe factoren, 
bijvoorbeeld als ons heelal wordt omgeven door een nog groter gebied met een hogere 
dichtheid, waar het uiteindelijk mee in botsing zal komen. Dit hangt nauw samen met het 
steeds populairder wordende idee van een multiversum.

Uit een onderzoek, dat de beweging van een aantal sterrenstelsels onderzocht, blijkt dat 
een groot deel daarvan zich naar één punt beweegt. Over deze beweging is verder weinig 
bekend.


1-25-2 Het heelal oftewel Universum (mijn dimensie)

Om van te duizelen, we praten over 50 – 75 – 300 lichtjaren alsof we ze in een hand kunnen 
houden en we praten over miljarden sterren alsof je ze in een bloempot hebt zitten! Door de 
wetenschap en de zwaar verouderde theorieën die komen van berekening in tijden dat men 
alles aan God en Allah moest koppelen, maken dat we aan deze uit de hand gelopen cijfers 
vast zitten. Men mag het niet anders zien of heeft men nog niet het vermogen om het ware 
plaatje te zien? Want steeds meer gaat het erop lijken dat we in een spiraal zitten van oude 
theorieën en stugge beweringen die achterhaald zijn.

Tussen ster 1 en ster 2 was in het verleden ook niets want de ruimte was leeg en werd 
omschreven als een lege massa. Al het zwarte, al het niets was niets volgens de oude 
berekeningen. Nu komt men er achter dat de massa van het niets veel dichter is dan de 
massa van een ster, planeet of zichtbare objecten! Zo dwalen we dus alsmaar rond en loopt 
de een de ander af te katten of zelfs voor ziekelijk uit te maken als men er niet meer uit komt 
en dan maar een formule ertegen aan gooit om zaken te dekken. Je zou denken, eens moet 
men er de bezem doorhalen maar wie gaat achter die bezem staan? Want er zijn grote 
belangen en men mag grote wetenschappers niet zomaar uitmaken voor fantasten van die
 tijd.

Ondertussen zitten we dus met een oneindig heelal (jawel oneindig) en een totaal universum 
vanwaar men niet weet wat het exact is en hoeverre dat gaat. Het mooiste voorbeeld vind ik 
persoonlijk nog steeds het oneindige heelal want dat bewijst op zich al dat er geen afstand is! 
Doordat het oneindig is, is er dus geen maat voor het absolute. Doordat er geen einde is, is 
er dus geen afstand maar zo ook geen tijd. En hier zijn we dus in de kronkel van het menselijk 
denken. Want als er geen oneindigheid is en geen afstand, is alles te overbruggen. Maar als 
we ook dan er nog eens bijtrekken dat het niets iets is en zwaardere massa heeft dan het iets, 
dan slaat het menselijk denken helemaal op hol.

Nu zullen gestudeerden zeker de draak steken met deze boven gezette tekst en wat kun je 
verwachten van een jongen die uit het niets komt, geen titels draagt en zich dan uitlaat over 
het vraagstuk heelal en universum. Onzin dus, en een reden om dit boek als belachelijk te 
bestempelen.

Mooi, dan zijn we op het punt waar ik naar toe wil want we hebben hier al vele 
wetenschappelijke verklaringen gelezen en komen er nog wel wat. Allemaal verklaart men 
alles op een wetenschappelijke manier om zo zaken in een hokje te plaatsen en zo ermee 
gewerkt kan worden. Nu, de ervaring is totaal anders want men komt nog niet veel verder 
dan enkele planeten van ons zonnestelsel en de rest is veelal gissen en schuilen achter 
berekeningen om de “natte vinger” veilig te stellen. 

Men is duidelijk aan het dwalen, nagelaten enkele excentrieke wetenschappers die totaal geen 
medewerking krijgen, en blijkt dat men op een dood spoor is. We zien keer op keer dat formules, 
publicaties bijgesteld en bijgeschaafd moeten worden en men is al op het punt om zelfs Einsteins 
relativiteitstheorie aan te tonen dat deze niet klopt. Maar o wee als je met zoiets komt, dan staat 
de wereld op zijn kop.

Hebben we misschien hulp nodig vanuit ons eigen clubje hier op aarde? Ik durf hier zwart op wit 
te zetten dat men nu langzaam aan het sjoemelen is om buitenaardse gegevens die 
binnengekomen zijn te integreren in het wetenschappelijk denken. Men kan helaas niet zeggen 
dat de nieuwe wetenschap ver van de aarde komt want dat zou een bom zijn die barst. 
Toch glippen hier en daar vreemde zaken door zoals dus de vaststelling dat het niets, zwaardere 
massa heeft dan het iets. What about, het langzaam accepteren van de kwantumfysica en wat 
een trendy woord is, spiritualiteit? Deze zaken komen meer en meer op en wat we ook zagen in 
het deel van The Matrix, er zijn zaken waarvan men vroeger zeker niet over mocht beginnen.
Als we het heelal / Universum zetten in de wereld waarin we nu leven kunnen we het 
onverklaarbare, verklaarbaar maken. Wat we doen is alles in een mystiek plaatsen en alles zo 
moeilijk mogelijk neerzetten. Zo komen we op de volgende stap en dat is het deel Parallel 
Universum. We gaan dat erbij trekken om een nog opener geheel te krijgen.


1-26-1 Parallel Universum

Voorwoord
Het gaat nu interessant worden want na het Universum komen we nu in een Parallel Universum 
terecht en dat brengt ons op de weg wat veel vrij zal geven, al is de huidige wetenschap er (nog) 
niet helemaal klaar voor. Dat is puur omdat het vele oude theorieën belachelijk zal gaan maken 
en laat vervallen.

Maar eerst weer de beschrijving en dan gaan we het eens, als mensen die voor alles open staan, 
doornemen.





NAAR HOOFDSTUK 45