Dimensies - Hoofdstuk 28


1-14-1a Satan

Satan (Hebreeuws: ???????? , ha-Satan, de tegenstander) is in het Oude Testament 
een algemene aanduiding voor uiteenlopende tegenstanders zoals de vorst van Tyrus 
(Ezechiël 28 en verder) en de stad Babel (Jesaja 14:14). Bij christenen en islamieten 
wordt Satan de benaming van een enkele persoonlijkheid, ook wel aangeduid als de 
duivel of Lucifer en gezien als een gevallen (aarts-)engel, die door God uit de hemel 
werd geworpen toen deze tegen God in opstand kwam. Hij is de leider van rebellerende 
gevallen engelen, die onder zijn aanvoering God verlaten hebben en wordt gezien als 
de verpersoonlijking van het kwaad. Volgens moslims is hij geen engel maar een djinn.

Satan is volgens traditionele christenen, joden en moslims nooit gelijkwaardig aan 
God en zij verwerpen dan ook de gedachte dat er een soort tweestrijd aan de gang 
is tussen een ‘macht van het goede’ en een tegengestelde ‘macht van het kwade’, 
die even sterk zijn. God heeft volgens hen dus het laatste woord.

Een groot deel van de populaire, algemeen bekende kenmerken van de duivel zijn niet 
Bijbels, maar bestaan uit een mengeling van oude en nieuwe opvattingen. Dit verschil 
tussen de Bijbelse Duivel en de buiten-Bijbelse duivel valt meestal in het ‘voordeel’ van 
de laatste variant uit.


1-14-2 Demon en Satan (mijn dimensie)

Mensen zien UFO’s maar ook geesten, andere zien god, jezus of engelen en weer 
andere weten zich in de wereld van demonen en van vreemde creaturen te begeven. 
Het is in vele geschriften waar gesproken wordt van demons en de duivel karakters 
die door de mens neergezet zijn om goed en kwaad te onderscheiden. 

Maar wat is goed en fout en hoe zien we goed en fout? Zelfs een moordenaar heeft 
nog het idee dat hij het goed doet, zeker als hij dan nog eens demons gaat zien. 
De gehele verwarring van goed en fout is alleen erger geworden met de begrippen 
die daarvoor neergezet zijn. Satan en demons spelen weldegelijk een rol in de geschiedenis 
tot aan de dag van vandaag. Waarom blijven deze duistere figuren de tijd doorstaan en zelfs 
in de “koele” huidige maatschappij nog steeds een deel zijn van het leven? Hier is het 
antwoord omdat de mens ze zo ziet maar ook het is diezelfde mens die deze zaken in stand 
houdt veelal via een of ander geloof of een wet of regel die zaken zo neer zet.
OF… is het zo dat hier werelden zich aan het kruisen zijn en dat dimensies samenwerken?

Zelf heb ik de hel gezien samen met demons maar ook de duivel. Niet dat het indruk maakte 
op me want het is wat je zelf wilt laten inwerken op je en hoever je alles de kans geeft om je 
energie te bepalen. Wat we zien in de laatste tijd is, dat er vele films zijn die gaan over energie 
en dan zie je de “slechte” energie vechten tegen de “goede” energie, het kwade tegen het 
goede of de demons tegen de goden. Allemaal karakters die ons duidelijk moeten maken 
dat we niet te ver door mogen denken wat er werkelijk aan de hand is. 

Veel van deze beelden die we zien zijn duidelijke beelden van andere dimensies. Al zullen 
velen het zien als fantasie maar ook als onzin en weer anderen als tekenen van de goden, 
het zijn wel energieën waarvan men weet dat ze er zijn maar geen verklaring voor hebben. 
We hebben dit alles heel mooi uitgebeeld gezien in de film cyclus “The matrix” waar, van de 
ene naar de andere wereld werd gegaan en zo vele werelden werden uitgebeeld en dat 
allemaal onder een verhaal. We zagen het kwade maar ook het goede en we zagen het 
goede klaarblijkelijk overwinnen, al was en blijft de vraag wat is er gewonnen? We gaan 
zeker later nog het over de Matrix hebben en dan zullen we er dieper op ingaan.
Het mooie is dat we zoveel werelden zien maar niet pakken dat we er zelf middenin zitten. 
Daarentegen wil de wetenschap er alles aan doen, in samenwerking met de vele geloven, 
om dit alles maar in hun eigen straatje te beschrijven al laten ze dus weldegelijk zaken vallen 
zoals we in de verklaring van demon en duivel hier tegen kwamen. 

We hebben vele mensen die monsters zien en zelfs vele films zijn er gemaakt waar monsters 
komen en gaan. Creaties van de mens en een algehele loop van de fantasie over deze 
demons/duivels die zich voordoen als monsters. Wat als deze gedaantes nu eens een andere 
reden hebben waarom ze zo verschijnen? Wat maakt hen een monster en de ander een engel? 
Het is allemaal het indoctrineren van de hersenen en het opleggen van stempels die vanuit een 
geloof opgelegd worden. Men moet geloven in het goede “engelen” en het kwade “de duivel”. 
Door een mens dat alsmaar voor te houden, gaat men het geloven.

Bewezen is, dat als men het maar blijft beweren of voorleggen de mens gaat twijfelen en zelfs 
zwart als wit gaat herkennen. Daar maken vele mensen gebruik of beter geschreven misbruik 
van. Men weet dat, door alsmaar te herhalen er mensen zijn die het zo gaan zien. Doch is er 
een deeltje wat ook zegt dat er een mogelijkheid is van energie aanpassen en zo pretenderen 
dat het is. Voordat we daar verder op in gaan wil ik eerst verder gaan in dit deel van het boek 
over de wetenschap en hun weten.

Duidelijk is dat we weinig begrijpen van wat alle beelden zijn, zoals wij ze willen zien of waar 
wij in geloven en dan komen we op het volgende hoofdstuk en dat zijn onze engelen.






NAAR HOOFDSTUK 29