Dimensies - Hoofdstuk 22


1-10-1 Reïncarnatie

Voorwoord
Bij uittreden lezen we ook veelal over reïncarnatie wat op zich al een interessant gegeven 
is want steeds meer zien we dat de mens gelooft in meerdere levens. Veelal ziet men 
dat er een leven na de dood is en dat er ook levens voor de dood zijn geweest. Er zijn 
personen die terug kunnen gaan in die levens maar zelden komen er verhalen los van 
mensen die vooruit gaan in hun leven. Is dat zo dan is dat weer meestal gekoppeld aan 
het maken van reizen via Ufo’s of onbekende objecten of poorten. Reïncarnatie komt 
veel voor in vele geloven die in hun boeken deze andere werelden vast hebben gelegd. 
Maar ook bij bijvoorbeeld de indianen hoort men meer over oude en komende levens 
en het voortzetten van het leven. Ook dat gaan we allemaal doornemen maar eerst gaan 
we even de encyclopedie openslaan over het woordje reïncarnatie.

Beschrijving
Reïncarnatie (Latijn: caro = “vlees”; re=opnieuw, “wedervleeswording”, Grieks 
metempsychôsis, “opnieuw bezield”, vandaar “zielsverhuizing”) is de religieuze of 
filosofische opvatting dat het niet-lichamelijke deel van een levend wezen (de ziel of de 
geest) na de dood niet verdwijnt maar opnieuw in een ander levend wezen geboren wordt. 
De belangrijkste religies met een geloof in reïncarnatie zijn Aziatische religies, vooral 
het hindoeïsme, het jainisme, het boeddhisme en het sikhisme. Daarnaast komt het ook 
voor in de newagebeweging en bij sommige indiaanse religies van Noord- en 
Zuid-Amerika. Het geloof in reïncarnatie wordt ook aangetroffen bij sommige kleine 
volken in gebieden die als islamitisch bekendstaan, zoals de Druzen. In het jodendom 
wordt reïncarnatie ‘Gilgul’ genoemd. Het huidige christendom wijst het idee af, maar het 
vroege christendom kende ook gelovers in reïncarnatie. De leer over reïncarnatie en 
incarnatie in de verschillende religies verschillen dikwijls van elkaar, en soms wordt aan 
andere termen de voorkeur gegeven.


1-10-1a Reïncarnatie in hindoeïsme en boeddhisme

Reïncarnatie is het meest bekend als behorend tot het hindoeïsme en boeddhisme. 
In deze gevallen is het sterk verwant met het begrip karma, wat de toekomstige geboorte 
beïnvloedt. Volgens deze theorie leiden goede daden tot goede gevolgen, zowel in het 
huidige als het toekomstige leven. En zo ook voor slechte daden.

In het boeddhisme geeft men de voorkeur aan het begrip wedergeboorte boven 
reïncarnatie, daar reïncarnatie impliceert dat er iets is dat weer opnieuw geboren wordt, 
en het boeddhisme het bestaan van een eeuwigdurend ‘ik’, ‘zelf’ of ‘ziel’ niet onderschrijft 
(zie ook Drie karakteristieken). In het boeddhisme wordt reïncarnatie als samsara 
beschreven, een eindeloze cyclus van steeds weer nieuwe levens die aangedreven wordt 
door de mentale corrupties van de geest. Vrijheid van deze cyclus is het nirwana.


1-10-1bWesterse esoterische groepen

Het idee achter reïncarnatie is in westerse groeperingen soms dat het mensenleven een 
leerschool is. Vooral in de newagebeweging wordt reïncarnatie als een positief beginsel 
omschreven. Een ziel reïncarneert in een ander levend wezen om via dat andere levende 
wezen nieuwe dingen te “leren” en nieuwe ervaringen op te doen.

In westerse esoterische groeperingen wordt het idee van reïncarnatie aangehangen, 
hoewel niet altijd op dezelfde wijze. In navolging van de theosofie gaan ook de antroposofen, 
de rozenkruisers en andere esoterische groepen (sommige wicca-aanhangers) uit van 
reïncarnatie, waarbij zij echter de mogelijkheid van het onaangename terugvallen naar een 
“lager bewustzijnsniveau” zoals in het hindoeïsme mogelijk is, meestal verwerpen.


1-10-2 Reïncarnatie (mijn dimensie)

Nu we de wetenschappelijke kant doorgenomen hebben gaan we de zaken even op een 
rijtje zetten. Want het is logisch dat er reïncarnatie bestaat omdat we ondertussen weten 
dat we met energie werken. Het zijn de geloven die er een eigen verhaal aan brouwen en 
hoe de mensen het moeten zien.

Dat men niet terug komt als dezelfde persoon met alle zaken van vorige levens om 
hem/haar heen is wel duidelijk geworden. Ook is het duidelijk dat je niet als mens terug 
hoeft te komen. Het is dat je opgenomen wordt in de totale energie en waar deze energie 
jouw deeltje energie nodig heeft, zal men ingezet worden.

Ik probeer het altijd te zeggen van, vandaag ben ik mens in mijn volgende leven misschien 
een boom. De indianen zien zichzelf veelal jagend terugkomen omdat het voor hen de 
hemel is zoals weer de katholieken er over denken. En zo probeert men allemaal op “betere” 
plaatsen te komen.

Zelf vind ik het vreemd om dat te gaan geloven puur omdat de energiewereld zo niet werkt. 
Deze gaat echt niet kijken of je promotie maakt of dat je weer iets moet herleren! Nu, dat 
laatste is niet geheel waar daar de energie altijd zichzelf opbouwt en zo zul je dus, als je 
als energie faalt in die tijd, keer op keer dezelfde stap moeten nemen totdat je het door hebt. 
In je leven leer je veel stappen en met die stappen draag je bij aan het geheel. Je energie 
zorgt voor die input die nodig is op dat moment op die bepaalde plaats. Let wel, doordat er 
geen tijd en afstand zijn, is dus alles het nu! Dat wij als mensen het allemaal ervaren als een 
kort of lang leven is de beperking waarin wij leven en denken. 

Reïncarnatie is simpel een menselijke verklaring om de angsten te verbergen dat er voor 
en na, niets meer zou zijn. Dat wordt gedacht omdat de mens niet wil accepteren dat ze niet 
alleen van vlees en bloed zijn maar een algehele energie. De angst van de daad is de 
grootste angst bij de mens. Terwijl er in de planten- en dierenwereld oftewel de gehele 
natuur deze angst niet is. Is het de tijd en plaats om te gaan dan stopt het en de energie 
gaat over naar de natuur en algehele energie. Wij mensen zijn de enige wezens die o zo 
bang zijn dat er niets is en dat we alles voor niets hebben vergaard. Doch bij elke geboorte 
en elke dood is een ding gemeen: Bij de geboorte ontwaakt de ziel in een lichaam van vlees 
en bloed en bij de dood gaat dezelfde ziel weer terug naar het algemene energiewereld. 
Beide zijn ze verder met niets gekomen en met niets gegaan puur omdat de energie niet 
kijkt wat er vergaard is maar welke energie je opgewekt hebt.

Duidelijk is te lezen in de wetenschappelijke verklaringen dat men er niet werkelijk een 
omschrijving kan fabriceren. Dat is begrijpelijk want vele geloven en mensengroepen 
geloven nu eenmaal in een hiernamaals en ook de geloven worstelen met het gegeven 
reïncarnatie. Dat allemaal omdat men de ware kern niet wil, kan of durft te vernoemen daar 
dit veel om zou buigen en teweeg brengen in het menselijke wereldje.

Daarentegen is het weer vreemd dat men in oude geschriften en de leer van het mystieken 
het juist wel veel heeft over energieën en over meerdere werelden. De goden die 
supermachtig zijn maar ook kunnen verrijzen vanuit de dood of zelfs onsterfelijk zijn. 
Vele oude boeken en leer hebben het hier over. Is het dan dat de elite wel onderwezen 
worden in hun gesloten clubjes, om te leren om te gaan met meerdere werelden? Is het dan 
dat zij wel deze leer mogen doornemen en in zich opnemen?

In de vele oude geschriften zie je diverse vormen van reïncarnatie beschreven en 
bijvoorbeeld in boeken van AMORC die weer een onderdeel zijn van de Freemasons, 
zie je dat er weldegelijk over deze zaken als reïncarnatie gesproken wordt. Men beschouwt 
kennelijk dat deze informatie niet geschikt is voor het “gewone” publiek of is het zo dat men 
niet wil dat er begrepen gaat worden waar zij mee bezig zijn?

Maar we gaan daar later zeker nog antwoord op geven en we houden het even nu tot deze 
gegevens. Het belangrijkste is dat wij gaan inzien dat er geen begin, geen einde is in een 
leven. Het leven is niet alleen het huisvesten in een gevang van vlees en bloed.





NAAR HOOFDSTUK 23